darin:

• Szc­ze­pa­ni­ak, Mo­ni­ka:

  „Mówię i mówię“. Elfriede Jelinek – teatr artykulacji.

  S. 9-22.

• Chołuj, Boże­na:

  Ciało w dramatach Jelinek (Co się zdarzyło..., Clara S., Zajazd albo tak czynią wszyscy).

  S. 23-33.

• Szc­ze­pa­ni­ak, Mo­ni­ka:

  „Widzę góry trupów“. Dyskurs memorialny w dramatach Elfriede Jelinek.

  S. 35-51.

• Je­zier­s­ka, Agnieszka:

  „Z czasem staję się coraz bardziej eksperymentalna“. O strategiach w tekstach prozatorskich i dramatycznych Elfriede Jelinek.

  S. 53-69.

• Clar, Pe­ter:

  „Co zostaje to znika“. Postać autorki w dramatach Elfriede Jelinek.

  S. 71-84.

• Ka­plan, Ste­fa­nie:

  „Róbcie co chcecie.“ – „Wolken.Heim.“ jako tworzywo.

  S. 85-100.

• Barz, An­dré:

  „... mierna sztuka w słabej inscenizacji...“ Elfriede Jelinek, teatr i sztuka odbioru“.

  S. 101-110.

• Rut­ka, An­na:

  Dialog między tekstem a teatrem. Sztuka sportowa Elfriede Jelinek i jej inscenizacja zrealizowana przez Einara Schleefa.

  S. 111-121.

• Frey­tag, Ju­lia:

  Zabawy dorosłych. Nicolasa Stemanna inscenizacje sztuk „Zakład“ (2003), „Babel“ (2005) i „O zwierzętach“ (2007).

  S. 123-133.

• Peł­ka, Ar­tur:

  Gry z gender: „Ulrike Maria Stuart“ Elfriede Jelinek w reżyserii Nicolasa Stemanna.

  S. 135-146.

• Chot­kow­ski, Łu­ka­sz:

  Na granicy osobistego i publicznego.

  S. 147-149.

• Sto­jan, Wal­ter Ma­ria:

  „Kalanie gniazda“ – austriacki los.

  S. 151-157.

• Gór­ny, Jus­ty­na:

  Twórczość i biografia Elfriede Jelinek w gazetach i czasopismach polskich.

  S. 159-178.

• Szc­ze­pa­ni­ak, Ja­cek:

  „W zasadzie jestem nieprzetłumaczalna“. O problemach z przekładem tekstów dramatycznych Elfriede Jelinek na język polski.

  S. 179-199.

• Bi­kont, Ka­ro­li­na:

  Pułapki translatorskie. Kilka spostrzeżeń tłumaczki sztuk Elfriede Jelinek „O zwierzętach“ i „Chór sportowy“.

  S. 201-204.